آویشن
اثر دارویی و شفابخشی این گیاه از نام آن که از لغت یونانی "Thymos" گرفته شده و به معنای جرات و قدرت می باشد، پیداست.
آنچه لازم است در مورد این گیاه بدانید
- تاریخچه:
در قرون وسطی در فرانسه، ایتالیا و اسپانیا از آویشن برای درمان سرفه، سوء هاضمه و از بین بردن انگل‌های روده استفاده وسیعی می‌کردند. آویشن خاصیت آنتی باکتریال و ضد قارچ دارد. در بعضی کشور‌ها مثل آمریکا دم کرده آویشن برای آرام کردن ریه و سرفه در مواقع سرماخوردگی، هنوز هم محبوبیت فراوانی دارد.
- مشخصات:
آویشن، درختچه‌ای وحشی، کوتاه و پر شاخه است و دارای برگ‌های نازک و مقابل هم می‌باشد. این گیاه گل‌های سفید، چتری و منفرد دارد که در تابستان و گرما در می‌آیند و به آفتاب کامل نیاز دارند.
این گیاه گونه‌های متفاوتی داشته و در کوهستان‌های ایران می‌روید. آویشن نام‌های گوناگونی نیز دارد. می‌توانید تخم آویشن را در فصل بهار یا تابستان و در خاک‌های خشک و ماسه‌ای بکارید. ارتفاع این گیاه پس از رشد به حدود ۳۰ سانتی متر می‌رسد و در حدود ۴۰ سانتی‌متر گسترده می‌شود. پس از مدتی گل‌های ریز گیاه هم پدیدار می‌شوند. در تابستان که برگ‌های آویشن تازه هستند، می‌توانید آن‌ها را تازه مصرف کنید. وقتی هنوز گل‌های گیاه باز نشده‌اند، این برگ‌ها بهترین عطر و طعم را دارند. برای تهیهٔ آویشن خشک، برگ‌ها را قبل از باز شدن گل‌ها بچینید و روی یک دستمال تمیز پهن کنید تا خشک شوند. آویشن استفاده وسیعی نیز به عنوان ادویه در آشپزی دارد.
- روش استفاده:
برای درست کردن دم کردهٔ آن، به ازای هر لیوان آب، ۲ قاشق چای خوری برگ آویشن خشک را دم کنید. توجه کنید که مصرف مقادیر زیاد آویشن می‌تواند باعث ایجاد اختلالات روده شود و برای زنان باردار نیز توصیه نمی‌گردد. دم کردهٔ غلیظ آویشن را می‌توان به عنوان دهان شویه برای ضد عفونی کردن لثه‌ها استفاده کرد و باید از بلعیدن آن خودداری شود.
۱/۴ قاشق چایخوری پودر برگ آویشن خشک شده شامل مواد زیر می‌باشد:
- انرژی : ۰/۸ کیلو کالری
- هیدرات کربن : ۰/۰۲ گرم
- پروتئین : ۰/۰۴ گرم
- چربی : ۰/۰۱ گرم
- فیبر : ۰/۰۱ گرم
زمینهٔ مصرف گیاه:
- مسکن ریه و عفونت ریه؛
- درمان سرفه و سیاه سرفه؛
- خلط آور؛
- ضد اسپاسم و گرفتگی عضلات؛
- درمان آنفلوآنزا؛
- درمان سوء هاضمه؛
- دفع انگل روده؛
- آنتی باکتریال؛
- ضد قارچ؛
- ادویه در آشپزی.
منبع: neizar.com